کثرت وقایع دهه 50 و 60، انقلاب شکوهمند اسلامی ایران را به موضوعی بی بدیل و ماندگار در تاریخ مبدل ساخته است.
یکی از مهمترین این وقایع، موضوع تسخیر سفارت آمریکا، به عنوان نمایندگی رسمی سیاسی ایالات متحده آمریکا در ایران می باشد.
واقعه ای که بسیار سریع و در جنب وقایع کثیر آن زمان به وقوع پیوست و خود اسبابی از برای تحقق وقایع دیگر بود.
واقعه
ای که اگر چه هیچ گاه فرصتی از برای بازخوانی مفصل و تطبیقی آن بوجود
نیامد، اما آبشخور موضوعاتی بسیار گردید و متاسفانه امروزه جُز ادبیات کلی
"لانه جاسوسی" تصوری جامع از آن وجود ندارد.
ادبیاتی که تنها این
تصور را در مخاطب پدید می آورد که در ایران سفارت آمریکا به تاریخ ۱۳ آبان
۱۳۵۸ توسط دانشجویان پیرو خط امام اشغال شد و از آن پس "سفارت آمریکا" را
با نام "لانه جاسوسی" نامیدند.
اگر چه در باب کم کاری صورت گرفته
عوامل متعددی را میتوان برشمرد، اما بیش از همه عُدول بخشی از مُسخرین لانه
جاسوسی از مواضع انقلابی و دَر غَلطیدن ایشان به آغوش امپریالیسم جهانی را
میتوان عامل اصلی ابتر ماندن نشر و بسط واقعیات سریع آن دوران دانست؛ اما
واقع امر آن است که با وجود آلزایمز بسیاری از مسئولین در این باب، هیچگاه
موضوع سفارت آمریکا طی این 33 سال از دستورکار سردمداران آمریکا خارج نشد و
تسخیر این ساختمان واقع در محدوده خیابانهای مفتح و طالقانی، به عنوان
ضربه ای به یاد ماندنی بر هیمنه استکبار جهانی سرمشق مستضعفین بوده و هست.
بویژه پس از فضاحت آمریکا در واقعه به یاد ماندنی طبس و تصویر جنازه های سوخته رنجرهای آمریکایی، این هیمنه به کلی فروپاشید.
این
فروپاشی آنقدر فضیح بود که آمریکا نتوانست طی این 33 سال با انبوه فیلمها و
مستندهای بر آن سرپوش نَهاده و از خویش اعاده حیثیت نماید. حال این ابر
قدرت خود خوانده جهان اینبار با "آرگو" به مصاف اذهان جهانیان آمده تا شاید
بتواند به زعم خویش ایالات متحده آمریکا را تطهیر نماید.