بومیان قارهای که امروز، پس از اشغال آن از قرن شانزدهم به این سو، «آمریکا» نامیده می شود، پیش از ورود اروپائیان به این پهنه، مجموعهای از پر ارزشترین تمدنهای جهانی را بر پا ساخته بودند.
در زمان فتح آمریکا تمدن های آزتکی، مایایی، اینکایی و بسیاری دیگر از تمدن های بومی و در کنار آنها هزاران قبیله و نظام خویشاوندی بزرگ عموما کشاورز و صلح جو در این سرزمین زیبا می زیستند و ورود اروپایی ها یک کابوس هولناک و بی نهایت مخرب برای آنها به شمار می آمد.
در طول کمتر از یک قرن میلیون ها تن از این بومیان قربانی سودجویی سیری ناپذیر اروپائیان به غارت سرزمینشان، و یا قربانی میکروب هایی شدند که آنها با خود به ارمغان آورده بودند و بدن های بومی ایشان به دلیل جدایی هزاران ساله از منطقه اوراسیا در برابرشان مصونیت نداشتند.
با این وصف هر چند شاید بیش از 80 تا 90 درصد بومیان از میان رفتند، جمعیت باقیمانده توانستند سنت های خود را حفظ و باز سازی کنند.